Vier kinderen, die tijdens de basisschool een ouder verloren aan zelfmoord, vertellen over de reis die zij aflegden vanaf het moment dat zij het nieuws hoorden. De documentairemaakster, die hetzelfde meemaakte, stelt de vragen die niemand haar destijds durfde te stellen.
Rebekka, Stef, Hessel en Annabel hebben 1 ding gemeen: zij verloren alle vier hun vader aan zelfmoord. Ze zijn tussen de 10 en 13 jaar oud, en kennen elkaar niet. Ze praten niet vaak over wat hen overkwam. Voor andere mensen is het maar gek, ze weten niet wat ze moeten vragen en zijn bang om erover te beginnen.Ze gaan in gesprek met documentairemaakster Milou, die zelf tien jaar geleden haar moeder aan zelfmoord verloor. Zij stelt de vragen die niemand durft tetellen. Milou ontmoette totdat ze deze film besloot te maken nog nooit iemand die hetzelfde meemaakte. Ze dacht vaak, net als de kinderen, dat zij de enige was. De kinderen hebben allemaal hun eigen uitdagingen, maar ze hebben ook veel gemeen. De obstakels die de kinderen moeten overwinnen worden verbeeld als reis door een landschap, geanimeerd met stop-motion. Elke plek in het landschap staat voor een nieuwe fase in het rouwproces. De film gaat over herkenning vinden en over uitdrukking geven aan wat je mee hebt gemaakt, ook al is dat taboe. Met de film laat de documentairemaakster zien dat deze kinderen niet simpelweg slachtoffers zijn, maar een enorme veerkracht bezitten.
Dit project werd mij voorgelegd omdat het productie-team niet de technische kennis hadden om dit in goede banen te leiden. Stopmotion werd op de Filmacademie nog niet algemeen ingezet, en na veel overleg kregen we de toestemming om 6 weken lang opnames te maken voor 3 minuten stopmotion in de documentaire. Hier hebben we veel tijd in gestopt om een hele workflow te bouwen en de feedback-rondes in goede banen te leiden. De vfx begon zodra een shot opgeleverd kon worden.
Maart - April 2020
Na het afronden van de stopmotion opnames, kwam er een lang VFX-traject, hier waren we na de opnames goed op ingespeeld. Dat liet de sound design en mix nog over. Tegelijkertijd waren we met de trailer montage bezig en de aftiteling. Na een landelijke quarantaine, konden alle opleveringen opgeleverd worden zonder problemen.
Oktober 2019 - Febuari 2020
Samen met het team DragonFrame testen en beslissen hoe we met het materiaal omgaan. De werk-colorspace was ACEScg en we kregen NEF's uit de camera, dit bleek aardig wat stappen nodig te hebben om een colormanaged pipeline te hebben.
Ik werd door productie betrokken omdat zij de technische kennis miste om dat deel op zich te nemen. Annerose, Quita en ik hadden al eerder samengewerkt en zij wisten dat ze mij op de stopmotion konden inzetten en daarop bouwen. Samen met VFX Supervisor Charlotte heb ik de workflow uitgedacht en uitgevoerd, ondersteunend bij de opnames waar nodig.
Beginnend met testen voor stopmotion en hoe we met data omgingen, voor deze documentaire was er maar 1 stopmotion film gemaakt op de academie. We hadden de spullen, maar niet de expertise, dus samen met editor Richelle hebben we een manier gevonden waarop zij kon monteren en over kon dragen aan VFX.
Stopmotion opnames zijn heel anders dan live-action. Het kost veel tijd om een shot klaar te zetten, en er gaan veel test-foto's aan te pas. Zodra de set-up staat, wordt het shot uitgeblokt en vastgelegd hoelang het nodig gaat hebben. Samen met VFX supervisor
Om te zorgen dat alles goed door bleef gaan, hadden we een afspraak gemaakt om Milou aan het einde van de dag in een ruimte te zetten om in projectie de voortgang van het VFX-werk te checken. Ook productie en de animatoren kregen af en toe deze viewing mee, om goed voor ogen te hebben wat het eindresultaat ging zijn.